Amsim i agimeve t kristalta

Lulet jan dhurat e zotit q na do. Ne jemi si lulet e pranvers, kur jemi t dashuruar, nxjerrim nj arom e aft t mbrrij kudo, t perceptohet nga kushdo q afrohet n kopshtin ton. Kur dashuria mbaron, humbim gradualisht petalet me arom me at q ishte dashuri, por pr do lule t vyshkur q vdes, n tok ekiston fara e nj jete t re q shfaqet n bot. Pra, dashuria nuk sht m nj lule, ajo sht Toka q rilind nj jet t re, q el lule t reja, q merr aromn e tyre dhe e prhap at. Ne shpresojm gjithmon q n kopshtin ton t mos shohim kurr t vyshket asnj lule dhe e dim, sesa dashuri dhuruam n limfn e do luleje q deshm nga thellsia e zemrs son si tok. [Emanuela Rizzo]