De allomorfen van het diminutiefsuffix in het Nederlands

Seminar paper from the year 2006 in the subject Dutch (Literature, Culture and Language), printed single-sided, grade: 2,3, University of Münster (Institut für Niederländische Philologie), course: Morfologie, 6 entries in the bibliography, language: Dutch, abstract: Dit werkstuk ontstond naar aanleiding van een college over morfologie aan deuniversiteit Münster in het zomersemester 2006 dat onder leiding stond van prof. dr.Amand Berteloot. In dit werkstuk zal ik aandacht besteden aan de allomorfie van hetNederlandse diminutiefsuffix. Diminuering is een van de productiefste manieren omnieuwe Nederlandse woorden te construeren. Het diminutiefsuffix is een gebondenmorfeem, d. i. het komt niet geïsoleerd voor maar is altijd gebonden an een vorafgaandmorfeem, waarmee het één woord vormt. Het diminutiefsuffix is het het meestgevarieerde suffix - het Nederlands kent in het geheel vijf alternanten ervan: -tje en zijnallomorfen -je, -pje, -kje en -etje. Er zijn nog meer variaties van het diminutiefsuffix inde Nederlandse dialecten, ik zal me binnen dit werkstuk echter alleen beperken tot hetStandaardnederlands. Een morfeem is de kleinste betekenisdragende taaleenheid en in ditgeval betekent het meestal »verkleinwoord van het basiswoord«. Er zijn nog anderefuncties die door diminuering vervuld worden waarop ik in de eerste deel zal ingaan. Ookbestaan er in het Nederlands diminutiefvormen, die gelexicaliseerd zijn en soms zelfsgeen niet-gediminueerde correlaat hebben. Deze worden »diminutiva tantum« genoemd.Er bestaan ook niet alleen diminutieven van het substantief, wat samen met de diminutivatantum in de tweede deel besproken zal worden. In de derde deel zal ik aandacht bestedenaan de allomorfen en hun morfonologische verklaringen aan de voorbeelden van A.Cohen en R. Jongen. Tot slot zal ik nog even het speciale geval -(l)ing aanspreken en dehypotheses van M. Trommelen aanvoeren die zich met dit onderwerp uiteen heeft gezet.