Endurminningar um Fanny Hill

g sest niur til a fra r neitanlega snnun ess a g lt skir nar sem missandi pantanir. kynhneigur, eftir v sem verkefni kann a vera, mun g muna a skoa essi svvirilegu stig lfs mns, sem g kom t r, a fullu, til a njta hverrar blessunar krafti krleika, heilsu og gfu til a veita; a g vri enn skublminum og ekki of seint a nta mr tmstundirnar sem mr voru veittar af mikilli vellan og allsngtum, a rkta skilning, nttrulega ekki fyrirlitlegan, og sem hafi, jafnvel innan um hringiu lausra nautna sem mr hafi veri hent , fylgdist meira me persnum og sium heimsins en a sem er sameiginlegt eim sem eru ngir starfi mnu, sem lta alla ea speglun sem hfuvin sinn og halda v eins mikilli fjarlg og eir geta, ea eyileggja a n miskunnar. Hatandi, eins og g daulega, alla langa arfa formla, skal g gefa r gan fjrung essu og nota ekki lengri afskunarbeini, en a ba ig undir a sj lausan hluta lfs mns, skrifa me smu frelsi og g leiddi a. Sannleikurinn! sterkur, nakinn sannleikur, er ori; og g mun ekki svo miki jst af v a leggja rndinni af grisjuumbum hana, heldur mla astur eins og r komu mr raun upp nttrunni, krulausar vi a brjta au velsmislgml sem aldrei voru ger fyrir jafn skilin nnd og okkar; og hefur of miki vit, of mikla ekkingu frumritunum, til a efa af prmennsku og r karakter vi myndirnar af eim. Strstu mennirnir, eir sem eru me fyrsta og fremsti smekkinn, munu ekki klra skreytingum einkaskpum snum me nektarmyndum, a samrmi vi dnalega fordma, finnst eim kannski ekki vera vieigandi skreytingar stiganum ea stofunni.