Halici Mahmud Usta Band III

Sevgi, dünyaya gelen her varlikta en esasli bir sermaye, en parlak bir nur, en büyük bir kuvvettir ve bu kuvvetin (sevginin) yeryüzünde yenemeyecegi hicbir hasim yoktur. Sevgi evvela bütünlesebildigi her ruhu yükseltir ve ötelere hazirlar. Sonra da bu ruhlar sonsuzluk adina doyup duyduklari seyleri bütün gönüllere hakim kilmanin gayretini vermeye baslarlar.Günesin cehresinde sevginin izleri vardir. Sular buhar buhar o sevgiye dogru yükselir; yukarilarda damlalasan su habbecikleri, o sevginin kanatlariyla kanatlanir ve naralar atarak bas-asagi topragin bagrina inerler. Güller, cicekler sevgiyle gerilir ve gelip gecenlere tebessümler yagdirirlar. Yapraklarin bagrina taht kuran jaleler, durmadan cevrelerine sevgi dolu gamzeler cakar ve sevgiyle raksederler. Koyun, kuzu sevgiyle melesir ve birlesir; bülbüller sevgiyle civildasirlar ve sevgi korolari teskil ederler.Mesleme gibi sevmeyen ruhlarin olgunlasip insani semalara yükselmelerine ise imkan yoktur. Evet onlar yüzlerce sene yasasalar dahi olgunluk adina bir cuvaldiz boyu yol alamazlar. Sevgiden mahrum bu gönüller (pusu kuranlar), bir türlü bencilligin karanlk labirentlerinden kurtulamadiklari icin, kimseyi sevemez, sevgiyi sezemez ve varligin sinesindeki muhabbetden habersiz olarak kahrolur giderler.Bir kitabin sayfalarini degistirir gibi yillarin ve hatta devirlerin üzerinde zamani iradesiyle büken,Türkistan'in piri, üstad Ahmed Yesevi Hazretleri mesajlari adreslerine teslim ederek, ihanetin yüzünü barisa döndürüyordu..."Onlar ise bir düzen (pusu) kurdular. Allah da buna karsilik bir düzen (dolap) kurdu. Allah, hileleri ve tuzaklari bosa cikarmakta pek güclüdür!"