Het is echt gebeurd...

Als vijfjarige jongen begrijp je nog niet zoveel van wat er om je heen gebeurt. Tot Wim Abas psychotherapie krijgt is hij zich niet bewust dat veel van de problemen in zijn latere leven terug te brengen zijn naar die oorlogsjaren. De oorlog ervaart hij als een straf, helemaal omdat zijn ouders niets vertellen of uitleggen. En als hij vanwege de veiligheid naar de Achterhoek wordt gestuurd laten zijn ouders niets van zich horen.Eenmaal weer thuis in het naoorlogse Rotterdam kan Wim zich vaag ooms en tantes herinneren die vroeger op bezoek kwamen, maar ook die zijn opeens verdwenen. Hij gaat denken dat hij het zich allemaal verbeeld heeft. De stilte in zijn hoofd is helemaal geen stilte en omdat hij niet meer weet wat waar of fantasie is, wordt hij steeds meer onzeker. Pas na zijn 65e kan Wim dankzij de psychotherapie zijn verhaal op papier zetten. Opdat het verhaal van zijn familie nooit zal worden vergeten.