Kaosun Kodu

Güne Madrid'in üzerinde batyor, sanki tüm ehir alevler içindeymi gibi gökyüzünü gökdelenlerin pencerelerinden yansyan youn bir turuncuya boyuyordu. Lavapiés'in kalbindeki küçük, darmadän bir dairede Daniel Sánchez, bir kablo ynnn ve titreyen ekranlarn önünde oturuyordu, kan çanä gözleri sonsuz kod satrlarna sabitlenmiti. Bilgisayar fanlarnn sürekli uultusu çarpk bir ninni gibiydi; bayat kahve ve solmu hayaller kokan mekandaki tek ses. Dänk siyah saçlar ve birkaç günlük kirli sakalyla Daniel, bir zamanlar olduu parlak programcdan çok bir kazazedeye benziyordu. "Bir yolu olmal" diye mrldand kendi kendine, parmaklar çlgnca bir aciliyetle klavyenin üzerinde uçuyordu. "Bu delikten çkmann bir yolu." Baklar bir anlna masasnn köesindeki açlmam mektup ynna kayd. Faturalar, tahliye bildirimleri, alacakllarn tehditleri. Her zarf onun bu noktaya nasl ulätnn ac verici bir hatrlatcsyd. Daniel gözlerini kapatt ve bir anlk zayfla izin verdi. Kripto para dünyasnn vaat edilmi topraklar gibi göründüü o çok da uzak olmayan günlerin heyecann, adrenalini hatrlad. Her eye yatrm yapmt: birikimlerini, kredilerini, hatta arkadälarndan ve ailesinden ald borçlar. Ve sonra göz açp kapayncaya kadar hepsi yok oldu. "Aptal," diye azarlad kendini, yumruunu masaya vurarak. "Geldiini görmeliydin." Cep telefonunun sesi onu bu dalgnlktan kurtard. Bu Javier'di, en yakn arkadä ve ona olan inancn hâlâ kaybetmeyen tek kii.