Konungur Demantanna

"Er engin von, lknir?" "Alveg enginn - nna." "Ef hn hefi fari - sjkrahsi vinnuhsinu - hefi hn lifa?" Lknirinn geri hl. Sturinn fyrir etta hatursfulla or tapaist ekki honum. Hann reyndi alvarleika fagmannsins og veitti hnappinn hanskanum nokkra umhyggju. "g er hissa," sagi hann, "a framrskarandi kona eins og mir n skyldi hvetja tilfinningar nar til - er - andstyggar gagnvart - er - - rugla v, strkur, ttu enga ttingja ea vini?" "Nei, herra. Vi erum ein heiminum." "Og erfitt upp, ha?" Strkurinn grf hnd vasa me stolnu afskiptaleysi rvntingar. Hann framleiddi tvr skildinga og nokkrar smaurar. Hann tk t silfri og maurinn ronai mtmlaskyni. "Ekki vera heimskur, Philip. a er nafn itt, er a ekki? egar g vil f mitt gjald mun g bija um a. Mir n arf hjkrunarfring, vn, kjklingaso. ert ngu gamall til a tta ig v a lknir er a fa hverfi sem essu gti hann vilja slka hluti sjlfur og flauta fyrir . En - er - sjkrahsinu f eir rki. " "Hefi mir mn bi hefi hn samykkt a vera flutt anga fyrir mnui san?" Aftur velti maurinn fyrir sr steinraut rautseigju spyrjanda, ttalausum, virkum strk fimmtn ra, klddur slitin ft of ltinn fyrir hann og gmlum stgvlum nokkrum strum of str. Sterka, unga andliti, klemmt af vkum og tilrifum, stru, alvrugefnu augun, ung me bluum trum, varirnar, skjlfandi einbeittri jppun yfir hku sem benti til mikils persnustyrk, hfai miklu meira til lknisins en vli skelfing sem brn hinna ftku mta venjulega hinni hrmulegu dauasn. Glman vi hanskann lagist af og vinsamleg hnd hvldi xl Filippusar. Nei," kom hljltt svari. "Megi Gu hjlpa r, hn hefi ekki lifa." Gu hjlpar engum," var trlegt svar. Lknirinn var hneykslaur, snilega svo. etta er heimskuleg og vond fullyring," sagi hann stranglega. "Ekki lta mur na heyra svo hrileg or. Hn hefur lifa og mun deyja sannkristinn. g hef aldrei kynnst konu af meiri nttrulegum okka og raunverulegri gurkni. Hn hefur jst svo miki a hn verskuldar eilft lf. a er umbun, ekki refsing. Fleygu essum hrilegu hugsunum. Faru frekar og krjptu vi hli hennar bn. " Augnablik loguu hin miklu brnu augu grimmilega hann. " g a bija um a mir mn veri tekin fr mr?" Jafnvel a, ef a er vilji Gus." Glampinn af stru skilai fullkomnu rraleysi. Drengurinn kom aftur me sna litlu peningab. "Vst," sagi hann, "g get keypt lti magn af vni. bunum selja eir hluti formum sem ba til kjklingaso, er a ekki? g er me eld og ketil. Vri r sama um a segja mr-- "" arna, ar! fer til mur innar og leitast vi a hressa hana upp. g mun sj hva g get gert. Hva! Myndiru rfast vi mig? Faru strax; g heimta a. Heyru, hn kallar ig! eirri llegu leigu voru engin leyndarml. lsilegur stigi, grflega byggur upp vi stovegg eina stofunnar...