Tlbeita Daufra Sla

v augnabliki safnaist hinn brhri ungi nungi vi hli stlkunnar vor, henti sr fyrir framan hana og t ganginn; ni skammbyssu hins ltna fr glfinu og hleypti af, a v er virist me einni hreyfingu. Svo spratt hann upp og skaut enn eins hratt og kveikjan gat hreyfst. Fr dyrunum kom svar, skot fyrir skot og bllinn fylltist kfandi lykt af brenndu dufti. Kona skrai hysterskt. Svo kom blstur af svlum, slttugolu inn um brostna gluggann fyrir aftan Thurston og reykski lyfti eins og fortjald blsi upp vindinn. Tawny-hr ungi nunginn gekk svalt niur ganginn, reykjandi revolverinn benti eins og sakandi fingur tt a tlaganum sem l rttur andlitinu, fingurnir kipptust. ti voru rifflar a brakandi eins og korn risastrum poppara. N slaknai a stku skoti. Bremsumaur, eftir tveimur kpulausum pstafgreislumnnum me Winchesters, hljp niur eftir lestinni og kallai a engin htta vri fyrir hendi. ruman hlaupandi ftum eirra og heilnmt blanda hrp eirra sl skarpt gnina eftir skotrsina. Einn mannanna sveif upp trppur dagjlfarans og kom inn. Hall, garur," hrpai hann til ljsbra strksins. Ertu me einn, var a? a er gott. Vi gerum a lka, komum honum lfi. Hugsau uh taugina uh Wagner hpurinn! a fara upp mti lest um hbjartan dag. Geri a lka auvelt a flja, nema fellinginn sem vi drgumst hrablnum. Hvernig er etta? Dauur? " Nei g reikna me a hann ni ngu vel til a teygja reipi; hann drap mann hrna inni. " Hann benti sr tt a hddri myndinni ganginum. eir komu saman, lyftu daua manninum og bru hann a farangursblnum. Bremsumaur kom me klt og urrkai upp rauu laugina, og urston rsti vrunum vel saman og sneri hfi sr; hann mundi ekki egar sjnin af neinu hafi gert hann svo dausjkan. Einu sinni leit hann snilldarlega stlkuna mti og s a hn var mjg hvt undir brnkunni og a hendur kjltu hennar voru ttar og samt hristar. En hn mtti augum hans beinlnis og Thurston leit ekki hana aftur; honum lkai ekki svipurinn munni hennar.