W Przestworzach pod Niebieskim Firmamentem. Nie zakoczony Lot...

Lot Ikara. Ofiarom Katastrofy Lotniczej 2O. 8. 1965. .... Ikar tonie w przezroczystym swietle. Wyciszone mej dej, niech zosatnie uslyszane. Skrzydla rozpadaja sie, wieczne, lekkie, zwinne niczym lisc na wietrze. Przebudzony zbyt pozno oczekuje upadku. Jednak to nie wosk laczy skrzydla Ikara. Spoiwem jest cisza, lotki wypelnia milczenie. Calosc wiaze jednosc polaczona z zespoleniem, Nadziei na ujrzenie Ojczyzny, mglawic zaproszonych na uczte wykladu o zmowie milczenia. Jeszcze probuje sie podniesc. Skrzydla nazbyt ciezkie od zaciasnej przestrzeni, od szaty namieklej od rosy przerazenia. Upadek. Wielki, nieskonczenie przebudzony Ikar oddaje poklon Ziemi. Autor: Konrad Stawiarski