سه ساعت پس از پاییز

پرسید چرا باید به زندگی خودش ادامه بدهد؟ به چه امیدی؟ با چه هدفی؟ که مثلا چه بشود؟ منتظر چه تغییر و تحولی باید بماند؟ به او زل زده بودم. ساکت بودم. از من خواست شهامت داشته باشم و اگر یک دلیل قانع کننده برای منصرف کردن او دارم، از او دریغ نکنم. تاکید کرد که متاسفانه فرصت فقط برای شنیدن یک دلیل وجود دارد. گفت نیازی به سخنرانی نیست. شنیدن یک دلیل قانع کننده برای منصرف کردنش کافی است.
چه پرسش دشواری! دشواری پاسخ دادن به این پرسش پس از شنیدن داستانش دو برابر شده بود. داستانی که بن و بنیان زندگی او را به لرزه انداخته بود. داستانی که کنار آمدن با آن و پذیرش فرجامش برای هیچ کس ساده نیست. به بد موقعیتی گرفتار شده بودم. شما بگویید برای منصرف کردنش چه راهی در برابرم وجود داشت؟ کدام دلیل قادر بود به زندگی او